C.H.Kahn, Plato and the Socratic Dialogue: the philosophical use of a literary form, Cambridge University Press, Cambridge 1999.
Για τον φιλοσοφικά πεπαιδευμένο το περιεχόμενο και η ανάλυση του βιβλίου καθαυτά δεν παρέχουν ιδιαίτερες δυσκολίες, για τους ερευνητές της αρχαίας φιλοσοφίας και εν προκειμένω του Πλάτωνα, ωστόσο, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς πραγματεύεται λεπτομερώς ζητήματα που έχουν αναδειχθεί από τη σύγχρονη μελέτη του Πλάτωνα στην, αγγλοσαξονική κυρίως, φιλοσοφική γραμματεία των τελευταίων 50-60 χρόνων, που χαρακτηρίζεται από τη γόνιμη συνεργασία και προσέγγιση κλασικών φιλολόγων και φιλοσόφων…
…το βιβλίο είναι πυκνογραμμένο και συγκροτεί μια ιδιαίτερα πολύπλοκη και συνεκτική εσωτερική δομή στην εξηγητική και ερμηνευτική προσέγγιση της μορφής και του περιεχομένου των πλατωνικών διαλόγων…της διαπλοκής της φιλοσοφικής θεματικής και της μεθόδου, και της διαλεκτικής ανάπτυξης και διασύνδεσής τους τόσο σε επιμέρους όσο και καθολικό, διαλογικό επίπεδο…αυτού του είδους η ανάλυση θέτει ως κριτήριο κατανόησης την πολύ καλή γνώση του ίδιου του αρχαίου κειμένου από μεριάς του αναγνώστη…
…η πραγμάτευση στοιχειοθετεί την λεγόμενη “προληπτική” έκθεση των πλατωνικών φιλοσοφικών σκέψεων και θέσεων…η προτεινόμενη ερμηνευτική γραμμή αυτο-περιορίζεται στους πρώϊμους και μέσους διαλόγους…
…τόσο η προσέγγιση αυτή όσο και η ανάλυση έχει κριθεί “αμφισβητήσιμη” από μια ικανή μερίδα μελετητών της αρχαίας φιλοσοφίας, κυρίως γιατί ο συγγραφέας τείνει να θέτει σε δεύτερη μοίρα κάποιες ιστορικές μαρτυρίες περί της πλατωνικής φιλοσοφίας, όπως αυτές απαντούν στον Αριστοτέλη κυρίως και σε σύγχρονους ή λίγο μεταγενέστερους στοχαστές και φιλοσόφους (αποφεύγει, έτσι όμως, κι έναν ανυποψίαστο αναγωγισμό ή αναχρονισμό, καθώς προβληματοποιεί τις θέσεις των μεταγενέστερων, χωρίς να αναγνωρίζει κάποια αυτονόητη ορθή απόδοση των πλατωνικών θέσεων), αλλά και επειδή σε επιμέρους σημεία φαίνεται πρόθυμος να διατηρήσει ένα συμπέρασμα αν και ρητά αναγνωρίζει ότι υφίστανται αρκετά κειμενικά στοιχεία που παρέχουν δυσκολίες ή συνθέτουν αντιθέσεις προς το τελικό του συμπέρασμα ή τις συλλογιστικές ή αναλυτικές προκείμενές του, και κατά τη γνώμη του γράφοντος, ακόμη κι όταν στους ίδιους διαλόγους μπορούν να βρεθούν υποστηρικτικά της άποψής του δεδομένα, τα οποία φαίνεται ο συγγραφέας να μην αναγνωρίζει ως τέτοια ή να τα αγνοεί…
Ο Kahn είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν αλλά και αποδεικνύουν με τα έργα τους ότι οι διαθέσιμες κριτικές προσεγγίσεις του πλατωνικού έργου δεν έχουν εξαντλήσει τις δυνατές ερμηνείες και υπάρχουν πολλά στοιχεία που δεν έχουν φιλοσοφικά – ερμηνευτικά αξιολογηθεί και αξιοποιηθεί προς την ανάδειξη της πλούσιας και πολυεπίπεδης πλατωνικής φιλοσοφίας.
Όσοι σχημάτισαν από τα παραπάνω την εντύπωση ότι το έργο πάσχει ως προς την μεθοδική και συνεπή πραγμάτευση ή την αξιοπιστία του, η ανάγνωσή του θα την διασκεδάσει απολύτως, καθώς πρόκειται για μια μελέτη με εξαιρετική ερμηνευτική μεθοδική δύναμη, που όχι μόνο επιτυγχάνει να αναδείξει άγνωστες ή υποτιμημένες πτυχές του πλατωνικού έργου και να τις εξετάσει επισταμένα, αλλά και να τις συγκεράσει σε μια ιδιαίτερα ευφυή και δομικά πολύπλοκη ερμηνεία, όσο και να παράσχει νέες φιλοσοφικά πληρέστερες λύσεις σε αναγνωρισμένα από τους μελετητές ζητήματα της πλατωνικής φιλοσοφίας…
Προσωπικά αν και εντόπισα αρκετά σημεία διαφωνίας με τον συγγραφέα κυρίως στην πραγμάτευση επιμέρους διαλόγων, το έργο αυτό αποτελεί ένα από τα καλύτερα μεμονωμένα φιλοσοφικά βιβλία για τον Πλάτωνα που έχουν πέσει στα χέρια μου…
…Εξαιρετικό ανάγνωσμα, κυρίως για αναγνώστες εξοικειωμένους με τη πλατωνική φιλοσοφία, δηλαδή με τους πλατωνικούς διαλόγους.
Κοινωνική Πραξεολογία 